Inspirujemy
Czy wiesz, czego chce Twoje dziecko?
Czy wiesz, czego chce Twoje dziecko?
Dziecko przychodzące na świat czyni rewolucję w życiu swoich rodziców. Zwłaszcza, kiedy pojawia się jako pierwsze i powoduje, że opieka i funkcjonowanie rodzinne staje się polem doświadczalnym. Przyszli rodzice zwykle przygotowują się do swojego nowego zadania i podnoszą poziom swojej świadomości. Kupują książki o rozwoju dziecka, korzystają z poradników, co i kiedy wdrażać w wychowaniu, słuchają dobrych rad babć, ciotek i sąsiadek. Z jednej strony jest to zjawisko pożyteczne, pomagające zyskać rodzicielską mądrość, jednak z drugiej strony różnorodność porad i nadmiar treści może prowadzić do dezorientacji. Rzeczywistość każdych rodziców i ich dzieci jest niepowtarzalna i z pewnością zasługuje na najlepsze rozwiązania. Jednak trudno od razu stwierdzić, które z informacji czerpanych od innych sprawdzą się w życiu konkretnej rodziny.
A co, jeśli najwłaściwsza wskazówka już jest w rodzicach i ich dziecku? Co, jeśli zamiast ufać innym, zaufają sobie?
Do roli rodzica można się dobrze przygotować i wiele osób to czyni. Mimo tego prawdą jest, że mamą i tatą stajemy się każdego dnia, odkąd nowe życie pojawia się w ciele mamy i w życiu rodziny. Pierwszy raz dziecko bierze się na ręce intuicyjnie, chociaż uczono tego przed porodem. Dowolne pierwsze doświadczenie z dzieckiem jest czymś niepowtarzalnym i nie ma gotowego scenariusza na każdą sytuację. Punktem stałym natomiast jest obecność rodzica, który z jednej strony przeżywa wyjątkowe chwile, a z drugiej jest odpowiedzialny za opiekę i wychowanie pociechy. To rodzice są pierwszym kontaktem dziecka ze światem i ich przekazy będą budowały świadomość dziecka, najpierw emocjonalną, później także umysłową. Kanałem, przez który przepływają komunikaty od rodzica do dziecka i od dziecka do rodzica, jest bliskość.
Bliskość...tutaj znajdziesz więcej informacji
Bliskość i więź
Bliskość zawiera dwa główne aspekty – emocjonalny i fizyczny. Więź fizyczna z matką jest namacalna, kiedy dziecko znajduje się wewnątrz jej ciała, a później karmi jej mlekiem. Będąc w brzuchu, dziecko odbiera pierwsze sygnały przez zmysł dotyku, który daje informacje o otoczeniu. Po przyjściu na świat to matka często bierze na siebie główną odpowiedzialność pielęgnacyjną. Temat nie dotyczy jednak tylko matki. Ojciec także zostaje rodzicem i ważne jest przystosowanie również jego do nowej sytuacji. Dla dziecka znaczący jest kontakt psychofizyczny i z matką, i z ojcem. Kiedy utrudnione są pierwsze doświadczenia dotyku dziecka z matką, ojciec równie skutecznie może inicjować kontakt „skóra do skóry”. Taki kontakt stabilizuje fizyczne funkcje dziecka, takie jak oddech, natlenienie krwi czy właściwy rozwój. U noworodka zmniejsza się stres związany z porodem i następuje wyciszenie organizmu. To nie tylko dawanie ogólnego poczucia bezpieczeństwa dziecku, ale także rozwój poczucia więzi i opiekuńczości u rodzica. Pozytywny wzorzec bliskości z ojcem wpływa także na stymulację rozwoju sensorycznego dziecka oraz odbieranie otaczającego świata i ludzi jako środowiska wspierającego i przyjaznego. To zwiększa potencjał rozwojowy również na dalszych etapach dorastania.
Konieczność budowania więzi pojawia się już wtedy, gdy dziecko jeszcze nie wyraża słowem swoich potrzeb i emocji, ale okazuje je przez ruch i reakcje ciała na bodźce docierające z zewnątrz i z własnego organizmu. Dziecko „rozumie” zmysłami i zachowuje się w sposób instynktowny – jego reakcje są pierwotne. Nie zna języka, dlatego swoje potrzeby wyraża w sposób prosty, np. płaczem. Wówczas rodzic instynktownie stara się im zaradzić – nakarmić, przebrać, zapewnić własną bliskość. Właściwe rozpoznawanie takiej „mowy” dziecka jest procesem. Po jakimś czasie uważnego odczytywania naturalnych odruchów rodzic potrafi dać skuteczną odpowiedź. Zarówno te pierwsze kroki budowania bliskiej więzi po porodzie, jak i kolejne wytwarzają u dorosłych naturalne radary wychwytywania komunikatów wysyłanych przez dziecko. Rodzic może rozpoznawać w sobie właściwe wskazówki opieki nad dzieckiem właśnie dlatego, że jest blisko i krok po kroku może obserwować instynkty dziecka i własne.
Intuicyjne rodzicielstwo, czyli ...
Intuicyjne rodzicielstwo, które promuje ideę bliskości, to nie chodzenie po omacku. To poczucie, że mały człowiek pojawiający się w życiu dorosłych jest osobnym człowiekiem, którego trzeba poznać, żeby się z nim porozumieć. To świadomość, że przeżycia okołoporodowe oraz pierwszy kontakt dziecka z rodzicem są znaczące. To rozumienie, że właściwe współtworzenie więzi z dzieckiem od początku jego życia sprzyja budowaniu zdrowego stylu przywiązania i pomaga w wychowaniu na dalszych etapach. To wreszcie zdawanie sobie sprawy z tego, że stawanie się mądrym rodzicem to praca na żywym organizmie wzajemnych zależności, do której są zaproszeni i mama, i tata.